Op de koffie bij……

Onze webmaster Wim van Loon en Olga

Ruim twee jaar geleden ging Wim van Loon met pensioen. Daarna volgde al gauw het lidmaatschap KBO Zeelst en nam hij de taak van webmaster op zich. Een nadere voorstelling van een bescheiden, maar veelzijdige Zeelstenaar.  

Werkzame periode

Na zijn MBO opleiding elektronische installaties, is Wim ruim 40 jaar werkzaam in het congrescentrum Koningshof. “Eerst als installateur”, zo vertelt hij, “later als onderhoudsmonteur. In die eerste jaren – tijdens de verbouwing van klooster naar congrescentrum, liepen er nog nonnen rond”.

Daarna leerde oud-collega en KBO lid Toon van de Moesdijk hem het vak van receptionist, werd Wim vervolgens afdelingshoofd van de receptie en nam hij de laatste 25 jaar het beheerderschap op zich van de computersystemen van NH Koningshof. Met dat laatste nam hij een lange aanloop naar zijn huidige vrijwilligersfunctie bij de KBO: webmaster. Die ‘hobby’ zit hem dus als gegoten.       

Even terug in de historie. De familie. Van vaders kant kwam de familie van Loon (Grard en Miena) in 1915 vanuit Wintelre naar Zeelst. Ze gingen er boeren op Heistraat 101. Het gezin van Grard en Miena had vijf kinderen, waaronder zoon Willem, de vader van ‘onze’ Wim. Willem ging na zijn trouwen wonen op Muggenhol 23. En daar werd onze Wim geboren. Dat is de ene kant, vaders kant.

Genen

Dat Wim de huidige Deken Schrijver is van ons Onze Lieve Vrouwe Gilde, is alom bekend. Maar dat die functie bij hem in de genen zit, misschien minder. Wim’s moeder Anna was ‘n van Kuijk die van huis uit op Muggenhol 36 woonde. En o toeval …of niet, haar vader Piet was destijds eveneens Deken Schrijver van het OLVG! Niet zo maar eentje. Een mooi verhaal in dat verband, is dat van de sigarendoos. Piet verenigde zijn functie van gilde secretaris met die van straffe sigarenroker. Altijd had ie zo z’n sigarendoos bij zich waarop hij alles noteerde. Op de bovenkant, van onderen, opzij, etc. Piet en zijn sigarendoos waren quasi onafscheidelijk. Toen dochter Jaan die doos een keer ‘zonder errig’ opruimde (er stond toch maar wat opgekriebeld, zo dacht ze), was Leiden in last. Achteraf is het natuurlijk een hilarisch voorval. Het vermelden waard is zeker ook dat diezelfde Piet – Wim’s opa dus – mede oprichter was van ‘de bejaardenbond’ ofwel de huidige KBO.    

Het Onze Lieve Vrouwe Gilde en zijn tradities…

Het gilde van onze lieve Vrouwe tot Zeelst en Meerveldhoven, zoals het officieel heet, is de oudste en meest traditierijke vereniging van Zeelst. Opgericht in 1269 worden zo’n 750 jaar na dato nog altijd veel tradities en gebruiken in stand gehouden. Ook Wim is daaraan gehecht en noemt o.a. de Gildedagen, de Patroonsdag en de geliefde Teeravond (un bumke katte en veul bakkese). En de vaste ceremonies bij het ‘ten Grave dragen’ van een overledene. Of het niet ontvangen van consumptiebonnen als je niet aanwezig bent bij de Gildemis met Zilst Kermis. Enz…

Wat waren de hoogtepunten bij het 750-jarige jubileum in 2019?

Wim: In Zilst centrum verzamelden zich tijdens Zilst Mert alle koningen uit de omtrek op het kiosk. Indrukwekkend. Verder was er de Kleine Gildedag met de vijf Veldhovense gilden. Ook het kruisboog schieten om het Gemeenteschild was een hoogtepunt. Terwijl de receptie met feestavond, in de grote tent op het gildeterrein, de vanzelfsprekende apotheose was. Dat we onze festiviteiten tenslotte fraai hebben kunnen vereeuwigen in een schitterend fotoboek is natuurlijk ook heel mooi”.     
  

Jeugd

Zijn kindertijd in het Muggenhol vat Wim in drie woorden samen: “een prachtige jeugd”. Verder: “Een straat vol grote gezinnen, waar altijd wel iets te beleven was. Slootkanten afstoken was een geliefde bezigheid bij de jeugd. Veel boerenbedrijven kwamen handjes tekort en voor een middag helpen werd je beloond met een pak beschuit. Onze buren waren toen Peer en Cis de Zuute (Rooijakkers). Een markant stel. Schaatsen deden we veel op het ondergelopen stuk grond van van de Kruijs tussen het Muggenhol en de Djept in. De voetbalclub ‘Klein Maar Dapper’ mag ook niet vergeten worden. De duels van dit ‘kleintje’ tegen grootheden als de Sint Willibrordusstraat en de Hoogstraat, waarvan er later veel in UNA 1 terecht kwamen, waren dikwijls complete veldslagen”.   

Hoe bevalt nu de vrije tijd?

Wim: “Het belangrijkste is het vrije gevoel. Niets moet meer en ik heb alle tijd voor hobby’s, de kinderen en kleinkinderen”. Wim en Olga hebben twee dochters, Laura en Astrid. De twee prachtzoontjes van Astrid – Jim van  tweeënhalf jaar en Max van 5 maanden – zijn elke dinsdag te gast bij oma Olga en opa Wim.

..met de kleinkinderen….

Wat is er nou mooi aan het gilde en jouw functie van Deken-schrijver daarin?

Wim: “Het mooiste is natuurlijk het contact met jong en oud. Gezellig samenzijn en tradities waar mogelijk in stand houden. Mijn taak is de communicatie tussen het bestuur (Overheid) en de leden, meepraten en beslissen binnen de overheid en van alles organiseren”.

Nog iets over je functie van webmaster? Wim: “ Het is een leuke hobby en ik kan het doen op elk moment van de dag zonder de deur uit te hoeven. Je staat erg dicht bij de vereniging omdat je het nieuws vaak uit de eerste hand hebt. Voor de volledigheid: ik zit ook in de commissie communicatie en ben aangesloten bij de wandelgroep”.  

Wim heeft nog een andere bijzondere hobby: beeldhouwen. Interessant, maar als we daarover beginnen dan kunnen we de tekst van dit interview binnen deze versie van de Rustverstoorder niet meer kwijt. Dus dat bewaren we wel voor een andere keer, want de koffie was goed Olga…

Familiedag