Mijn naam is Jos van Gent, ik ben 77 jaar oud, geboren in Eindhoven, Strijp en in 1970 getrouwd met Mia. We hebben 1 dochter Ineke, ons zoontje Peter, na Ineke geboren, is heel verdrietig bij de geboorte overleden. Ineke woont met haar vriend in Eindhoven. Wij wonen inmiddels al weer 23 jaar in de Vijverstraat met veel plezier. Daarvoor in het Zoeteind en heel even op de Weldse hei.

Mijn werkzame leven heb ik grotendeels doorgebracht bij de gemeente Eindhoven op de afdeling personeelszaken waar ik als Bedrijfsmaatschappelijk werker het lief en leed gedeeld heb met de medewerkers van de gemeente Eindhoven.

Mijn hobbies, want dat is waar het om gaat in deze bijdrage zijn veelomvattend en de laatste die er bij gekomen is, is de lokale politiek. Wat saai zullen jullie misschien denken? Voor mij was de politiek een ver van mijn bed show. Ik moest er niet veel van hebben en vertrouwen erin had ik al helemaal niet. Min of meer door toeval ben ik er toch in terecht gekomen. Eerst bij Senioren Veldhoven waar ik mijn eerste stappen zette in de lokale politiek als steunfractielid, gevolgd door het raadslidmaatschap bij de Burgerpartij Veldhoven. En na een fusie ben ik nu raadslid voor Hart Voor Veldhoven. We zijn de grootste partij in de raad met 9 zetels en met 2 wethouders in het College.

Achter de geraniums zitten is niets voor mij, bijblijven bij wat er speelt in de wereld en in Veldhoven (Zeelst) is een drijfveer om aktief te zijn in de politiek. Wij zijn volksvertegenwoordigers en doen ons best om de belangen van Veldhoven en de bewoners zo goed mogelijk te behartigen.

Sporten loopt ook als een rode draad door mijn leven. Tijdens mijn militaire dienst heb ik de 4 daagse gelopen in Nijmegen wat me veel blaren heeft opgeleverd maar ook een dosis doorzettingsvermogen. Het wandelen werd hardlopen in buurt en van lieverlee ging ik halve marathons lopen. Helaas de artrose in mijn voeten maakte daar een einde aan. Maar niet getreurd, naast het hardlopen was en ben ik ook een toerfietser. Ik ben al 42 jaar lid van Brabantia en fiets met de club gemiddeld 3 keer per week op de racefiets en soms met de mountainbike. Zo heb ik zo’n 12 keer Diekirch-Valkenswaard, (260 km) gefietst, Mendich-Budel, De Dolomieten marathon en 6 keer de roemruchte Marmotte in Frankrijk. Dat was “de dood of de gladiolen”, op 1 dag vier Cols met 5000 hoogtemeters met de finish op de Alpe d’Huez. Dit jaar in juni is een week in de Eifel gepland met fietsvrienden. Dat is altijd heel gezellig, bourgondisch als ik ben betekent dat na een inspannende tocht, een biertje, lekker eten en kletsen met de maten over, ja natuurlijk….fietsen.

Reizen, nog zo’n hobby. Na ons trouwen hebben we veel gereisd in Europa en buiten Europa. Toen we 40 jaar getrouwd waren hebben we, Mia en dochter Ineke een rondreis gemaakt door Thailand. Tien jaar lang zijn we er teruggekomen om te overwinteren gedurende januari en februari. en jawel ik fietste daar ook. Werd lid van de Hua Hin roadies, een club die bestaat uit leden afkomstig uit diverse landen. Fijne tijd gehad daar, leuke sociale kontakten, heerlijk eten en elke dag zon. Ook in een tropische bui fietsen was geen probleem, het was letterlijk een warme douche.

Gitaar spelen, nog zoiets. Ik probeer muzikale noten te produceren die Mia soms herkent als een bestaande melodie. Met andere woorden, echt talent heb ik niet maar het houdt me van de straat zullen we maar zeggen. Ik vind het leuk om te doen en iedere 14 dagen heb ik met de achterbuurman een oefensessie. Ook het zelf bouwen van een gitaar is leuk om te doen. Veel afkijken op youtube en maar proberen. Het blijft een uitdaging.

Ik ben ook een bromnozem, vroeger hadden we het niet breed, we kwamen niks tekort maar een nieuwe fiets of brommer heb ik nooit gehad. Daar kon ik alleen maar van dromen.

De Kreidler Florett en de Zundapp, ja dat waren de brommers om te hebben. In de jaren 60 waren die niet voor mij weggelegd. De adoratie van het merk werd veel later omgezet van droom naar werkelijkheid. Ruim 20 jaar geleden kocht ik via marktplaats een Kreidler Florett eitank.

Een originele Duitse met voetsteunen en voetversnellingen voor 600 gulden. Hij moest wel gerestaureerd worden. De brommer werd helemaal gedemonteerd, ook de motor werd uitgekleed en van nieuwe onderdelen voorzien. Uiteraard ook een beetje opgevoerd. Verder alles gestraald en opnieuw gespoten. Met een paar leeftijdgenoten maken we nu de Brabantsewegen onveilig met de geur van de tweetakt dampen. Meiskes met pettycoats om achterop mee te flaneren zijn er niet meer, maar als oudere jongeren scoren we wel nog steeds bewonderende blikken. Gericht op de brommers van toen dat wel.

Tja, aan alles komt een eind ook aan mijn verhaal dat zeker niet kompleet is.

Ik hoop dat ik een bijdrage heb kunnen leveren aan de Rustverstoorder en een tipje van de sluier heb opgelicht over wie ik ben.

Houdoe en tot ziens,

Jos van Gent