Op de koffie bij….

Wim de Greef met de wind in de zeilen….

Met Wim de Greef Hz dit keer opnieuw aandacht voor een 90-jarige in de rubriek ‘Op de koffie bij’…..  Bovendien zijn we weer terug in de categorie echte Zeelstenaren. Als je namelijk geboren en getogen bent in het Muggenhol, dan ontkom je niet aan dat stempel. En met alle respect voor alle voorgaande gesprekspartners: Wim is bij uitstek de beste verteller van hen allemaal. Dat heeft – behalve de natuurlijke aanleg – zeker ook te maken met de functies die hij in zijn werkzame leven vervult. Later meer daarover.  

Wim wordt in 1932 op Muggenhol 68 (foto) geboren en is de zoon van Harrie en Marie de Greef. Het gezin telt acht kinderen. De vier dochters Marietje, An, Riek en Christien en ook vier zoons, Jan, Wim, Piet en Nard. Wim zelf trouwt – na een verkering van zeven jaar –  in 1957 met Liza Bruurs uit Veldhoven en ze gaan wonen op Binnenweg 20. Later verhuizen ze naar Maarheeze. Ze krijgen twee kinderen: zoon Erik en dochter Elly.

In 2014 kunnen ze de drang om terug te keren naar hun ‘roots’ niet langer bedwingen en vinden een mooi appartement aan de Houtwal. Momenteel heeft Liza er aparte verzorging nodig. Die krijgt ze in een andere kamer van hetzelfde gebouw met een 24/7 verzorging. Tweemaal per dag wordt ze door Wim opgehaald en weer teruggebracht. “Daarmee kom ik een belofte na, gedaan bij ons trouwen van 65 jaar geleden”, aldus Wim.    

School en werk

In de kleuterschool van toen, heeft hij het – zoals alle Zeelstenaren van die tijd – natuurlijk ook getroffen met de nooit geëvenaarde zuster Magdalena. En na de Lagere School gaat hij op 14-jarige leeftijd aan het werk bij Duc George. Leuk detail: vader Harrie brengt hem er op de transportfiets naar toe. “Niks dan hulde voor mijn ouders”, zo stelt hij even tussendoor vast. In 1953 vindt de boerenzoon werk bij de Hofnar in Valkenswaard. Wim: “Een hele fijne werkomgeving”.

Na een tussendoortje bij de Daf, weer even terug bij de Hofnar, maar daarna (1961) wordt de definitieve bestemming gevonden als incasseerder bij de PNEM. Een goeie en mooie baan, met meestal leuke maar soms ook wel eens minder leuke klantcontacten. In die laatste categorie valt bijvoorbeeld die ene keer op bezoek bij een klant in de Heuvelstraat. Zodra Wim aanstalten maakt om het verschuldigde bedrag te innen, neemt de potige madam vóór hem een dreigende houding aan en foetert hem op zijn falie. Waarschijnlijk had ze weinig geld in huis en wilde zo de betaling uitstellen. Uiteindelijk komt het weer allemaal in orde. Maar toch is het een voorval dat Wim tot op de dag nog scherp voor de geest staat.

De wind en vliegeren        

Naast het werk zijn er natuurlijk ook de hobby’s. Zo is hij enige tijd lid van gymnastiekvereniging Voorwaarts. Maar zijn grootste vrijetijdsbesteding gaat toch naar ‘de wind’ in vele aspecten. Het vliegeren bijvoorbeeld, eerst met knipvliegers die hij koopt bij Jantje Arts naast de kerk. Later met zelfgemaakte exemplaren. Maar controle over de wind, die heeft zelfs Wim niet.

Zoals hij stelt: “De wind speelt altijd de baas”. Meestal gaat het hem echter goed af en heeft hij de wind in de zeilen.

Vrouw Liza heeft meer met poppen. Zo verzamelt ze eens 200 versleten exemplaren vanuit de Rommelmarkt en knapt die vervolgens thuis helemaal op. Daarna gaan ze samen naar Roemenië en delen deze uit op een plaatselijke school. De blijdschap van die jonge schoolkinderen is een onvergetelijke ervaring. Tegenwoordig gaat Wim’s tijd vooral op in het ontwikkelen van stukken met papieren kunstbloemen. Met als resultaat de fraaiste exemplaren. Maar ook ontwerpt hij het inmiddels in heel Zeelst bekende ‘weerstation’ (foto). Een product dat zelfs tot aan Limburg en België aan de man wordt gebracht.

 

Prachtige eigen ontwerpen, links het weerstation en rechts  kunstbloemen van papier…

En zo blijft Wim tot in lengte van jaren creatief bezig, met de wind in de zeilen….